پختگی

فرایند پختگی عاطفی، پس از تحلیل ژرف و موشکافانه انتظارات فرد از زندگی، به کاوش همه احساسات ته نشین و انباشته، عواطف، و گرایش‌های درونی و پایدار و زودگذر در طول زندگی و گذشته فرد به لایروبی احساسات و عواطف آسیب‌زا می‌پردازد. این فرایند، نیل به پختگی عاطفی ارزشی را پیگیری می‌کند، و هنگامی که این پختگی حاصل شد، روان درمانی به ثمر رسیده است.

پختگی عاطفی ارزشی دال بر کاهش انتظارات و توقعات از محیط و انتقال واقع‌بینانه آنها به خود است و بالطبع، خامی عاطفی ارزشی اشاره به کثرت و فزونی انتظارات از محیط است و توقع اندک از خود دارد.

باید تأکید کرد که دوره کنونی عصر احیا ارزش‌هاست؛ ارزش‌های هر فرد به زندگی اش معنا می‌دهد و وی را از هر پژمردگی و سستی باز می‌دارند. زندگی بدون نظام ارزشی به پوچی می‌گراید و بی‌تابی فرد را شدت می‌بخشد و پس از مدتی خطر افسردگی زندگی را تهدید خواهد کرد.

در رواندرمانی تعاملی در سطح بهسازی عاطفی ارزشی، با تاکید بر ارزش‌هایی که زندگی درمان‌جو اهمیت می‌بخشد، احساسات، عواطف، و نگرش‌ها بهسازی می‌شوند تا پختگی عاطفی ارزشی حاصل شود.

بهسازی عاطفی ارزشی یک فرایند تدریجی و طولانی است که مستلزم شناخت واقع‌بینانه درمان‌جو نسبت به ویژگی‌های شخصیتی، نیازها، و توانایی‌هایش؛ و بهسازی در دریافتهای حسی، اندیشه‌ها، پیوندها، و رفتارهای وی است.

نتیجه آن است که درمان با چشم‌انداز تعاملی مفیدتر است، از آن روی که توجه بنیادین به عوامل خدشه‌دار شدن آرامش نموده است.