در این مقاله، استعداد فرهنگی و تیزهوشی فرهنگی به عنوان یک حیطه بسیار مهم از انواع استعداد بشری، مورد بررسی قرار گرفته است. در گذشته، انواع مختلفی از تیزهوشی شناسایی شده‌اند؛ اما مفهوم تیزهوشی فرهنگی به تازگی وارد ادبیات تحقیق شده است. این نوع تیزهوشی به دلیل اهمیت ذاتی فرهنگ در تمدّن بشری، در کشف و شناسایی یک حوزه مهم از استعداد بشری بسیار حائز اهمیت است. همچنین، استعداد فرهنگی برای جوامع چند فرهنگی مانند ایران، با توجه به نیازمندی‌های شغلی، اقتصادی و اجتماعی، اهمیت بسیاری دارد.
بر پایه نظام تعاملی تیزهوشی سه قلمرو بزرگ تیزهوشی وجود دارد: آفرینندگی، پیشرفتگی و سازماندهی که در تعامل با زمینه ها، انواع تیزهوشی را رقم می زنند. حوزه های کلامی، اجتماعی، حرکتی، هنری، ریاضی، فرهنگی، علوم پایه و اقتصادی عمده ترین زمینه ها را تشکیل می دهند. مفهوم تعاملی بدین معناست که استواری یک نوع تیزهوشی متأثر از قلمروهای سه گانه، زمینه های بروز و ویژگیهایی روانشناختی فردی است.