مفهوم «پاکزیستی»[1] مبتنی بر«پاکی سرشت» است و آن بدین معناست که همه چیز با پاکی آغاز می شود؛ سرشت انسانی نیز ذاتاً پاک و نیک است؛ مگر آن که خلافش احراز شود که غالباً مبتنی بر تأثّر محیطی است. در واقع ناپاکی طیّ دوران زندگی رخ می دهد. هدف درمان نیز بازگشت به پاکی سرشت و تحقّق پاکزیستی روانی است.
رواندرمانی تعاملی در الگوی ارجمندی مرکب از چهار مؤلفه است: درست زیستی، وجاهت، بالندگی و خودکامیابی. در این گزارش پژوهشی از نوع ارزشیابی برنامه درمانی، کاربرد الگوی مزبور در کاهش گرایش به مواد زیانبار ارایه می شود.