در دهه‌های اخیر، تحول در شیوه‌های اعمال قدرت در جوامع مدرن، به ظهور مفهوم «زیست‌سیاست» انجامیده است؛ مفهومی که برای نخستین‌بار توسط میشل فوکو مطرح شد و سپس توسط متفکران متعددی از جمله توماس لمکه بسط و بازخوانی شد. لمکه در آثار خود کوشیده است نشان دهد چگونه انسان معاصر، نه صرفاً تابع نهادهای سیاسی یا اقتصادی، بلکه به‌عنوان سوژه‌ای زیستی، در معرض تنظیم، کنترل و بازتولید از سوی فناوری‌های زیستی، گفتمان‌های علمی، و منطق نئولیبرالی قرار گرفته است.