فرانگری((Faranegari) به رویکردی اشاره دارد که از ترکیب چندین پارادایم به منظور ارائه یک دیدگاه یکپارچه و وحدت یافته استفاده می‌کند. در این رویکرد، به‌جای پایبندی به یک پارادایم خاص، از عناصر، مفاهیم و روش‌های چندین پارادایم برای تحلیل یک پدیده بهره گرفته می‌شود.
خلأ فرانگری نه‌تنها مسیر توسعه علمی را مسدود می‌کند، بلکه درک کلی ما از جهان، سیاست‌گذاری‌های علمی و حتی کاربردهای فناوری را تحت تأثیر قرار می‌دهد
یکی از برجسته‌ترین نمونه‌های فرانگری در فلسفه، نظریه‌های جدید درباره "ذهن" است که فلسفه ذهن، علوم شناختی، هوش مصنوعی و عصب‌شناسی را به هم پیوند داده است.
مفهوم فرانگری به مثابه ترکیب چند پارادایم، اصطلاحی جدید و نو در قلمرو دانش و معارف بشری است که برای نخستین بار در مبانی نظری معرفت شناختی طرح می شود.