مفهوم تجربه معنوی به حالتی از آگاهی یا ادراک اشاره دارد که در آن فرد احساس ارتباط عمیق با چیزی بزرگ‌تر از خود دارد. این تجربه معمولاً با معنای عمیق، آگاهی فراتر از خود، یا احساس وحدت و همبستگی با جهان یا نیروهای معنوی در ارتباط است. تجربه معنوی به‌طور عمده از دیدگاه‌های فلسفی، روان‌شناختی و دینی مورد بررسی قرار می‌گیرد و می‌تواند در قالب‌های مختلفی مانند تجارب مذهبی، عرفانی، یا تجارب روزمره‌ای که به فرد احساس معنا و هدف می‌دهند، بروز پیدا کند.
روانشناسی فرهنگی بررسی تعامل انسان با فرهنگ است. موضوعاتی نظیر دین، ارزش‌ها، اخلاق، آداب و رسوم، زبان و ادبیات، هنر و ... در این رشته مطالعه می‌شود. پژوهش‌های اخیر نشان می‌دهند که فرهنگ‌ها بر اساس دلایل منطقی و ارزش‌های اجتماعی با هم متفاوتند و چشم‌پوشی از آن‌ها مشکل است. تئوری‌های روان‌شناختی بر اساس جمعیت افراد غربی، تحصیل‌کرده، صنعتی و ثروتمند ساخته شده‌اند و برای فرهنگ‌های دیگر به طور نادرست به‌کار می‌روند. هدف اصلی روانشناسی فرهنگی، داشتن تعداد زیاد و متنوعی فرهنگ‌های متشکل از نظریه‌های روان‌شناختی است که بر این اساس تصحیح آن‌ها، برای پیش‌بینی و توضیح رفتارهای انسانی به کار می‌روند.
روانشناسی فرهنگی شاخه ای از روانشناسی است که به بررسی علمی تعامل میان انسان با فرهنگ می پردازد. در این قلمرو گسترده، روانشناسی دین، روانشناسی اخلاق، روانشناسی تاریخ، روانشناسی قومی و روانشناسی هنر جای می گیرد.