در روان‌شناسی تعاملی، یک انگاره ویژه به‌منزله چارچوب نظری منسجم، قابل‌ارائه است که مؤلفه‌های کلیدی آن در پیوندی تنگاتنگ، تصویری یکپارچه از انسان، هستی، شناخت، ارزش و مسؤولیت ترسیم می‌کنند. حقیقت، برآمده از وحدت انسان، هستی، شناخت، سرشت پاک و ارزش‌هاست؛ و انسان، با مسؤولیت‌پذیری دگرگون‌گر، راه را برای تحقق این حقیقت هموار می‌سازد.
پارادایم «هستی تکاملی: تعامل پویای معنوی» در لایه‌های بنیادی فلسفه شامل هستی‌شناسی، معرفت‌شناسی، انسان‌شناختی و ارزش‌شناختی—ریشه و جایگاه ویژه‌ای دارد. این رویکرد با چند سنت فلسفی در تعامل است:
«هستی تکاملی: تعامل پویای معنوی»پایه فلسفی «پارادایم تعامل تکاملیِ زیست و شکوفایی معنوی» را تشکیل می دهد، برای درک جایگاه فلسفی «هستی تکاملی» می‌توان از سه زاویه اصلی به آن نگریست:
«رواندرمانی تعاملی» مبتنی بر «نظریهٔ تعاملی انتظار» از سه نیاز بنیادین امنیت، تفرّد و پیشرفت با هدف تحقّق «رضایت از زندگی» در درمانجو به فرایندهای مداخلاتی اقتضایی می پردازد.
این چشم انداز نو در رواندرمانی بر اصول و مبانی نظری خاصّی پی ریزی شده است که بر یکپارچگی ماهوی «هستی»، «شناخت»، «انسان»، «نظام ارزشی» و «پاکی سرشت»تأکید می ورزد.