خلاقیت یکی از مهارت‌های کلیدی در دنیای امروز است که نه‌تنها در حل مسائل، بلکه در نوآوری و پیشرفت علمی و فرهنگی نقش اساسی دارد. با این حال، عوامل متعددی همچون اضطراب خلاقیت، محیط‌های آموزشی سنتی و محدودیت‌های فکری می‌توانند مانعی برای بروز خلاقیت باشند. در این میان، فناوری‌های دیجیتال، یادگیری مشارکتی و ادغام هنر در آموزش، فرصت‌های جدیدی برای پرورش خلاقیت و تقویت تفکر انتقادی فراهم می‌کنند. در این نوشتار، به بررسی نقش این عوامل در تسهیل خلاقیت در محیط‌های آموزشی پرداخته خواهد شد.
روانشناسی فرهنگی بررسی تعامل انسان با فرهنگ است. موضوعاتی نظیر دین، ارزش‌ها، اخلاق، آداب و رسوم، زبان و ادبیات، هنر و ... در این رشته مطالعه می‌شود. پژوهش‌های اخیر نشان می‌دهند که فرهنگ‌ها بر اساس دلایل منطقی و ارزش‌های اجتماعی با هم متفاوتند و چشم‌پوشی از آن‌ها مشکل است. تئوری‌های روان‌شناختی بر اساس جمعیت افراد غربی، تحصیل‌کرده، صنعتی و ثروتمند ساخته شده‌اند و برای فرهنگ‌های دیگر به طور نادرست به‌کار می‌روند. هدف اصلی روانشناسی فرهنگی، داشتن تعداد زیاد و متنوعی فرهنگ‌های متشکل از نظریه‌های روان‌شناختی است که بر این اساس تصحیح آن‌ها، برای پیش‌بینی و توضیح رفتارهای انسانی به کار می‌روند.
روانشناسی فرهنگی شاخه ای از روانشناسی است که به بررسی علمی تعامل میان انسان با فرهنگ می پردازد. در این قلمرو گسترده، روانشناسی دین، روانشناسی اخلاق، روانشناسی تاریخ، روانشناسی قومی و روانشناسی هنر جای می گیرد.