«آرامش زندگی»:

گسترش نظری و پژوهشی «هیجان اندیشه» در حیطه سلامت و روان باعث شکل گیری «انگاره تعادل روان» شده است.

در بررسی پژوهشی مشخص شد که «تعادل روان» برآیند تعاملی دو نظریه و ماهیت تعاملی شخصیت است.

این انگاره مجموعا شامل هشت مولفه و بیست عامل می شود که یکی از این عوامل «آرامش زندگی» است.

«آرامش زندگی» به معنای احساس آرامش روانی و سرزندگی است که به فرد احساس ماندگاری می دهد و موجب رضایت از زندگی می شود؛ همچنین ممکن است زمینه خودپویشی را فراهم کند، یعنی باور به پویایی به گونه ای که فرد به تلاش برای کار های بدون نقص می پردازد.

این وضعیت برای وی نفوذ در دیگران را ایجاد می کند و خود نیز خوشحال از اثر گذاری در دیگران و پرورش دیگری است، می تواند به شایستگی به معنای «قرار گرفتن در جایگاه شایسته بر اساس هدفمندی و کارآمدی و بهره مندی از زندگی درست» و آینده پویی به مفهوم «نگاه صرف همیشگی به جلوی خود در زندگی و پرهیز از رکود بر اساس گرایش به تغییر نگاه به زندگی» منجر شود.

در نتیجه «پشتیبانی» موجب کاهش «بیتابی روانی» می شود و «آرامش زندگی» ناشی از آن ممکن است زمینه «خودپویشی» را فراهم کند و به این ترتیب به «شایستگی» و «آینده پویی» منجر شود.