پاکزیستی:

پاکزیستی به معنای «اعتقاد به خدا و اهمیت دادن به بازگشت به سرشت الهی و اصالت، با داشتن زندگی پاک و سالم و بدون ریا با همه وجود، بر اساس استقرار در مسیر رسیدن به ارزش های معنوی و پایبندی به اخلاق و قرار دهی انسانیت، درستی، راستگویی و صداقت در سر لوحه زندگی و محوریت وفاداری و تعهد زندگی و نیز رعایت حقوق دیگران و انصاف» است.

مفهوم «پاکزیستی» مبتنی بر«پاکی سرشت» است و به این معناست که همه چیز با پاکی شروع می شود؛ سرشت انسانی نیز ذاتاً پاک و نیک است؛ مگر آن که خلافش مشخص شود که غالباً بر اساس تاثر محیطی است. در واقع ناپاکی طیّ دوران زندگی رخ می دهد. هدف درمان نیز بازگشت به پاکی سرشت و تحقّق پاکزیستی روانی است.

«پاکزیستی» به خصایصی چون «وفاداری» (آرامش روانی و اصالت) «راستی» (راستگویی، صداقت و درستی) «معنویّت» (ارزشیابی معنوی و دینی) «پایبندی» (تعهّد به ارزشها) «سلامت» (انسانیّت، زندگی سالم و زندگی بدون ریا) و «رعایت» (پایبندی به اخلاق و حقوق دیگران) اشاره دارد. ادای حقوق دیگران نیازمند شناخت دقیق این حقوق است. «حقّ» به معنی آن چیزی است که موجب پایداری می‌شود. «حقّ دیگری» یعنی آنچه دیگران را پایدار می‌کند.

از این رو، «پاکزیستی» به تعبیری «آرامش روانی و اصالت بر اساس تعهّد به ارزشهای دینی و معنوی است که منجر به پی ریزی زندگی سالم مشتمل بر درستی و راستی و پایبندی به اخلاق و حقوق دیگران می شود.»

برای این مفهوم روانشناختی، معادل لاتینی Pure life برگزیده شده است.