بهره گیری محیطی
بدون تردید محیط زیستی ، روانی و اجتماعی سهم زیادی در بروز خلاقیت دارد که یکی از اساسی ترین آن ها، شرایط اجتماعی است.
بهره گیری محیطی به معنای برخورداری از اشخاص یا اشیا است تا فرد با محیط جور شود و سازش یابد.جور شدن فرد با محیط لازمه خلاقیت است .از آن روی که روش های نوآوری و سازش دهی در خلاقیت ، بستگی به سازگاری و انطباق با شرایط محیطی دارد.این مساله از آن جایی اهمیت پیدا میکند که ناسازگاری های محیطی فرد خلاق ممکن است وی را یک《عنصر ناخوش آیند و نامطلوب》از دیدگاه معلمان تصویر کند و به خدشه دار شدن روابط بیانجامد.
فضای زندگی میتواند مانع خلاقیت شود. از این رو شرایط محیطی فرد از عوامل اساسی در بروز خلاقیت است که به معنای وسیع مشتمل بر فضای خانوادگی،اجتماعی، اقتصادی، زیستی، شغلی، تحصیلی و فرهنگی میشود.
روش های نوآوری و اقتباس در خلاقیت ، بستگی به سازگاری و انطباق با شرایط محیطی دارد.مطالعات بسیاری درباره نقش محرز فضای اجتماعی در تکوین و بروز خلاقیت تاکید میکنند.فضاهای فرهنگی (فرد گرایانه و جمع گرایانه) شرایط متفاوتی را در رشد خلاقیت فراهم میکنند.
به طور کلی "اهمیت اجتماعی خلاقیت" و "آموزش و پرورش خلاق" دو مفهوم بسیار متفاوت اند. که شرایط محیطی خلاقیت به آنها مربوط میشود.
از دیگر شرایط عمده محیطی ، فضای سازمانی، گروهی و شغلی است که نقش بسیار موثری در رشد و نوآوری و پرورش خلاقیت دارد.
بنابراین با وجود سطحی از تعارض میان کناره گیری و پیوندجویی اجتماعی، شرایط محیطی فرد از عوامل اساسی در بروز خلاقیت است.در واقع "جهت گیری درونی" شرایط را برای فعالیت در یک محیط ناآشنا و ناهمگون فراهم میکند.