پیشرفت

یکی از انتظارات مهم و حیاتی انسان از زندگی آن است که دریابد همواره در حال «پیشرفت» است. «پیشرفت» به مفهوم هر گام به جلو و یا ترقّی و رشد در زندگی است.

کمالگرایی و تعالی جویی دو مصداق بارز پیشرفت قلمداد می‌شوند. کمالگرایی به معنای زدایش مستمر و پیگیرانهٔ نقایص وجودی است و تعالی جویی بر نیل به عالیترین جایگاه در زندگی تأکید دارد. آزردگی از نقص فردی آدمی را به سوی حرکت استکمالی سوق می‌دهد.

افزون بر دو مصداق بارز مزبور، نفوذ محیطی، پرورندگی، خودشکوفایی و پویایی از جمله انتظاراتی هستند که دراین قلمرو قرار می‌گیرند.

رضایت از زندگی

رضایت از زندگی در گرو برآورده شدن انتظارات سه گانه از زندگی است که با «پاکزیستی» تحقّق می‌یابد.

خشنودی از زندگی بستگی به ارضای سه انتظار «آرامش روان»، «تفرد» و «پیشرفت» دارد. از این رو، خشنودی برایند تعاملی این سه توقّع از زندگی است. این سه انتظار در یک رابطه تعاملی متعادل و هماهنگی سبب رضایت از زندگی می‌شوند. هر فرد آدمی هنگامی که درزندگی اش از آرامش روان برخوردار باشد، در جایگاه بسزا و شایسته اش واقع شود و در این جایگاه، همواره پیشرفت کند، بی تردید از زندگی اش خشنود است و سلامت روان و بهداشت آن تأمین شده است.

به نظر می‌رسد این انتظارات با چهار عامل «درستی»، «برخورداری»، «سلامت» و «کمال» بیشترین تحقّق را دارند. اخمّا آنچه محور خشنودی از زندگی است با مؤلفّه «پیشرفت» تحقّق می‌یابد که مشتمل بر بالندگی، کارآمدی، معنایابی در زندگی، بهترین بودن، رشد و هدفمندی است.

در نتیجه پیشرفت رضایتمندانه به این معناست

که فرد در مسیر ترقی و رشد در زندگی احساس خشنودی کند که این خشنودی در گرو ارضای نیازهای سه گانه است که به همراه پاکزیستی تحقق می یابد.