منظور از بهزیستی معنوی یعنی درکی که فرد از خود، از منبع هستی (خدا)، از دیگران به عنوان جامعه انسانی و از هستی به معنای مطلق و آن چیزی که وجود دارد، دارد یا به بیان دیگر بهزیستی معنوی متشکل از چهار مولفه ۱-دیدگاه و نگرش فرد نسبت به خود۲-دیدگاه و نگرش فرد نسبت به مبدا هستی (خدا) ۳-دیدگاه فرد نسبت به دیگران ۴-دیدگاه و نگرش فرد نسبت به جهان هستی است.

به میزانی که این دیدگاه ها نیرومند باشد، فرد از بهزیستی معنوی بالاتری برخوردار است و نشانه های آن در نیاز های روانی انسانی(بنیادی) فرد یعنی همان نیازهای سه گانه(پیشرفت، امنیت، تفرد)قابل مشاهده است. معنویتی که به بهزیستی معنوی منجر میشود ناگزیر باید در وهله اول نیاز های روانی را تامین کند. اولین انتظاری که فرد از معنویت دارد این است که تا چه اندازه معنای زندگی اش را از معنویت اش دریافت کرده است و اهمیت این معنا این است که مستقیما به فرد هویت می‌دهد و هویت امری اکتسابی است که فرد در طول زندگی به ویژه در دوران بلوغ می کوشد تا هویت خود را بیابد و برای کسب هویت باید از زمینه نیرومند بهزیستی معنوی برخودار باشد.