خودتحقق‌بخشی تکاملی یک فرآیند بی‌پایان رشد و تکامل در تمام ابعاد زندگی است که فرد را به سوی کمال فردی و اجتماعی هدایت می‌کند. این مفهوم می‌تواند سنگ‌بنای نظریه‌های روان‌شناختی مدرن در حوزه رشد شخصیت، موفقیت و شکوفایی انسان باشد.

ویژگی‌های خودتحقق‌بخشی تکاملی را این گونه می توان برشمرد:

پویایی در خودشناسی: شناخت خود هیچ‌گاه پایان نمی‌یابد و با تجارب و پیشرفت‌های فردی گسترش می‌یابد.

معناگرایی هدفمند: موفقیت از منظر ارزش‌های درونی و اهداف معنادار زندگی تعریف می‌شود، نه صرفاً دستاوردهای بیرونی.

خلاقیت خودجوش: خلاقیت به‌عنوان یک ویژگی ذاتی بروز می‌کند و باعث نوآوری در تمام جنبه‌های زندگی می‌شود.

تعالی در عین استقلال: فرد به‌طور مستقل عمل می‌کند، اما به سمت کمال و تأثیر مثبت بر دیگران و محیط نیز حرکت می‌کند.

هویت مثبت و متحول‌شونده: هویت فرد دائماً در حال شکل‌گیری، بازنگری و تکامل است، به‌گونه‌ای که بتواند با چالش‌های جدید سازگار شود و شکوفاتر شود.