این مفهوم به حالتی روان‌شناختی اشاره دارد که در آن فرد ضمن داشتن احساس امنیت روانی، به فردیت و هویت منحصربه‌فرد خود نیز دست می‌یابد.

هویت پایدار نشان‌دهنده یک تعادل روان‌شناختی ایده‌آل است که در آن فرد با احساس امنیت درونی به دنبال رشد و تحقق هویت منحصربه‌فرد خود است. این مفهوم، اساس زندگی معنادار، روابط سالم، و پیشرفت پایدار را شکل می‌دهد.

ویژگی‌های هویت پایدار را میتواند این گونه برشمرد:

احساس امنیت در خود بودن: فرد در عین پذیرفتن خود و داشتن آرامش درونی، به دنبال کشف و بیان ویژگی‌های منحصربه‌فرد خود است.

استقلال همراه با حمایت: او قادر است به‌طور مستقل تصمیم بگیرد، اما در مواقع لزوم از حمایت‌های اجتماعی و عاطفی نیز بهره‌مند می‌شود.

پذیرش خود و دیگران: در این حالت، فرد هم خود را می‌پذیرد و هم دیگران را بدون وابستگی افراطی یا گریز از تعاملات اجتماعی.

خودیابی در محیط امن: فرد در محیطی که احساس امنیت می‌کند، می‌تواند بدون ترس از قضاوت یا شکست، به خودیابی و شکوفایی فردی بپردازد.

اعتماد به خود و زندگی: وجود تعادل میان امنیت و تفرد باعث اعتماد به نفس بالا و احساس کنترل بر زندگی می‌شود.

مثلاً:

کارآفرینی که با اتکا به امنیت اقتصادی، کسب‌وکار خلاقانه خود را راه‌اندازی می‌کند و ریسک‌های جدید می‌پذیرد.

دانش‌آموزی که در یک محیط آموزشی حمایت‌گرانه، استعدادهای خاص خود را کشف و دنبال می‌کند.

فردی در یک رابطه سالم، که ضمن حفظ استقلال شخصی، احساس امنیت عاطفی و روانی دارد.