نادیده گرفتن ابعاد ذهنی و عاطفی

فیزیکالیسم بر جنبه‌های ملموس و قابل‌اندازه‌گیری (مانند حرکت، حس‌ها، و تعاملات فیزیکی) تمرکز دارد، اما نمی‌تواند ابعاد ذهنی، عاطفی و تجربی غیرقابل مشاهده را به‌طور کامل توضیح دهد.مثلاً در حالی که هوش تجربی به تجربه و ادراک عملی وابسته است، احساسات یا شهود که نقش مهمی در فرآیند یادگیری دارند، در دیدگاه فیزیکالیستی قابل توصیف نیستند.

کاهش پیچیدگی شناخت به داده‌های حسی

فیزیکالیسم ممکن است ادراک را صرفاً به پردازش داده‌های حسی محدود کند و نقش فرآیندهای شناختی پیچیده مانند تفسیر، خلاقیت، یا بازتاب ذهنی را نادیده بگیرد. مثلاً یادگیری عملی یک مهارت (مانند نواختن موسیقی) به چیزی فراتر از دریافت حسی وابسته است، از جمله ارتباط عاطفی، تخیل و خلاقیت.

نادیده گرفتن تعاملات اجتماعی و فرهنگی

فیزیکالیسم تعاملات اجتماعی و فرهنگی را به فرایندهای فیزیکی تقلیل می‌دهد و نقش زمینه‌های فرهنگی و اجتماعی را در شکل‌گیری هوش تجربی کم‌رنگ می‌کند.مثلاً یادگیری از طریق تعامل با افراد یا گروه‌ها (مانند کارگاه‌های گروهی) تنها به تعاملات فیزیکی محدود نمی‌شود، بلکه به باورها، ارزش‌ها و روابط انسانی نیز وابسته است.

محدودیت در توضیح خلاقیت و نوآوری

فیزیکالیسم نمی‌تواند خلاقیت و نوآوری را که اغلب در تجربه عملی و درگیر شدن با محیط بروز می‌کند، به‌طور کامل توضیح دهد.مثلاً در هنر یا طراحی، خلاقیت به‌طور مستقیم با تجربه عملی و ذهنی درگیر است، اما نمی‌توان آن را صرفاً به تعاملات فیزیکی یا حسی تقلیل داد.

عدم توجه به جنبه‌های درونی تجربه

هوش تجربی به آگاهی درونی نیز وابسته است، اما فیزیکالیسم این جنبه‌های درونی را نادیده می‌گیرد یا آن‌ها را به فرآیندهای فیزیولوژیکی تقلیل می‌دهد.مثلاً تجربه گرسنگی یا درد نه تنها به حس‌های فیزیکی بلکه به آگاهی و تفسیر ذهنی نیز وابسته است.

محدودیت در شناخت ابعاد معنوی یا فلسفی تجربه

هوش تجربی می‌تواند شامل تجربه‌های معنوی یا فلسفی باشد که با ابزارهای فیزیکی یا مادی قابل اندازه‌گیری نیستند.مثلاً تجربه یک کوهنورد از رسیدن به قله و حس وحدت با طبیعت را نمی‌توان صرفاً به فرآیندهای فیزیکی حرکت و تغییر ارتفاع تقلیل داد.

نادیده گرفتن تعامل پویا بین ذهن و بدن

فیزیکالیسم بر بدن به‌عنوان یک نظام فیزیکی تمرکز دارد، اما تعامل متقابل و پیچیده ذهن و بدن را که در هوش تجربی نقش دارد، به‌طور کامل در نظر نمی‌گیرد. مثلاً در برخی ورزشهای ذهنی بدنی، یادگیری وضعیت‌های بدنی نه تنها شامل حرکات فیزیکی است، بلکه به آگاهی ذهنی و تمرکز نیز نیاز دارد.