من با خود در تعارض است پس هماهنگی و وحدتی وجود ندارد این تعارض زمانی برطرف می شود که معنویت متعالی موجب تسلط من بر خودشده  هماهنگی و وحدت مورد نظر حاصل آید

۱. تعریف تعارض «من» با «خود»

تعارض میان «من» و «خود» به وضعیتی اشاره دارد که در آن فرد درونی‌ترین جنبه‌های وجود خود را نمی‌پذیرد یا از آن فاصله می‌گیرد. این تعارض زمانی رخ می‌دهد که «من» به جای هماهنگی با جوهره‌ی الهی و معنوی خود، تحت تأثیر تمایلات، نفس، یا عوامل بیرونی قرار گیرد.

۲. ماهیت تعارض

«من»: جنبه‌ای از هویت که درگیر خواسته‌ها، تمایلات و اهداف کوتاه‌مدت است.

«خود»: جوهره‌ی پاک و الهی که نماینده‌ی معنای عمیق‌تر زندگی و اتصال به خالق است.

این دو بخش، اگرچه در ذات یکی هستند، اما به دلیل ناهماهنگی آگاهی و عدم تسلط بر نفس، در تضاد قرار می‌گیرند.

۳. ریشه‌های تعارض

غلبه نفس بر آگاهی

هنگامی که تمایلات مادی و خودخواهی بر معنویت برتری یابد، «من» از «خود» فاصله می‌گیرد.

فقدان معنویت متعالی

نبود معنویت عمیق و هدایت الهی باعث می‌شود فرد نتواند وحدت درونی را تجربه کند.

عدم خودآگاهی

نبود تأمل و شناخت کافی از جوهره‌ی وجود، زمینه‌ساز جدایی «من» از «خود» می‌شود.

۴. پیامدهای تعارض

احساس تنهایی وجودی

فرد خود را از معنای عمیق زندگی و اتصال به خالق جدا احساس می‌کند.

تضاد درونی و سردرگمی

«من» میان خواسته‌های دنیوی و ندای معنوی «خود» گرفتار می‌شود.

از دست دادن هماهنگی و آرامش

نبود وحدت درونی، فرد را از تعادل روانی و معنوی دور می‌کند.

۵. نقش معنویت متعالی در رفع تعارض

معنویت متعالی، پلی است که «من» را به «خود» متصل کرده و به این تعارض پایان می‌دهد. این نوع معنویت، فراتر از باورهای سطحی، به معنای اتصال عمیق به خالق و درک هدف زندگی است.

هدایت «من» به سوی «خود»

معنویت متعالی، «من» را از تأثیر نفس آزاد کرده و به مسیر هماهنگی با جوهره‌ی الهی هدایت می‌کند.

تقویت آگاهی درونی

از طریق معنویت، فرد به شناخت عمیق‌تری از «خود» دست یافته و می‌تواند «من» را با ارزش‌های معنوی هماهنگ کند.

تسلط بر نفس و خواسته‌ها

معنویت به فرد کمک می‌کند تا کنترل و تسلط بر نفس و تمایلاتش را به دست آورد، و از تضادهای درونی رهایی یابد.

۶. فرآیند دستیابی به هماهنگی و وحدت

خودکاوی و آگاهی از تعارض

شناخت و پذیرش وجود تعارض اولین قدم برای رفع آن است.

تقویت ارتباط با خالق

از طریق دعا، ذکر، و تمرین‌های معنوی، «من» به نور الهی متصل شده و هماهنگی با «خود» حاصل می‌شود.

رهایی از وابستگی‌های سطحی

کاهش تمرکز بر تمایلات مادی و تمرین برای ایجاد ارزش‌های معنوی در زندگی.

تجلی نورانیت در عمل

اعمال صالح و رفتارهای هماهنگ با ارزش‌های الهی، وحدت «من» و «خود» را در زندگی روزمره تقویت می‌کند.

۷. نتیجه: تحقق وحدت و هماهنگی

هماهنگی و وحدت میان «من» و «خود» زمانی حاصل می‌شود که معنویت متعالی بر وجود فرد حاکم شود. در این حالت، «من» تحت هدایت نورانیت و پاکی ذاتی «خود» عمل می‌کند و تمام تعارض‌های درونی به آرامش و هماهنگی تبدیل می‌شود. این وحدت، فرد را به کمال، آرامش و اتصال عمیق با خالق می‌رساند.