«هوش»، به‌عنوان توانایی یادگیری، متفاوت با عقل، به‌عنوان مفهومی غیر قراردادی و طبیعی و واقعی پایه و بنیاد آموزش و پرورش است. حیات جامعه، در گرو وجود تفاوت‌هاست و توجه به تیزهوش بقاء و توسعه جامعه را در پی دارد.
در این مطالعه راهبردی، جدیدترین یافته‌های مربوط به آموزش و پرورش تیزهوش مورد بررسی و تحلیل قرار می‌گیرد. نتایج این بررسی در شش محور ارائه می‌شود
تجلّي خلّاقیّت در پهنة هوش، در زمینة وسیعتر دامنة شناختی قابل جست و جو است. بی تردید هوش به مثابة ظرفیّت شناختی، بر پایة برخی آمادگیهای بدنی، زیستی و حسّي، تعیین کنندة چگونگی اندیشة فرد است.
«خودباوری یعنی اعتقاد واقع‌بینانه نسبت به خود که شامل خصایص شخصیتی، توانایی‌ها، ضعف‌ها و سایر ویژگی‌های نظام روانی فرد می‌شود. این نگرش، انواع متفاوت و گونه‌های مختلفی دارد: خودباوری «بدنی»، «اجتماعی»، «تحصیلی» و...
