تجلّي خلّاقیّت در پهنة هوش، در زمینة وسیعتر دامنة شناختی قابل جست و جو است. بی تردید هوش به مثابة ظرفیّت شناختی، بر پایة برخی آمادگیهای بدنی، زیستی و حسّي، تعیین کنندة چگونگی اندیشة فرد است.
«خودباوری یعنی اعتقاد واقع‌بینانه نسبت به خود که شامل خصایص شخصیتی، توانایی‌ها، ضعف‌ها و سایر ویژگی‌های نظام روانی فرد می‌شود. این نگرش، انواع متفاوت و گونه‌های مختلفی دارد: خودباوری «بدنی»، «اجتماعی»، «تحصیلی» و...
«عقیدة» فرد تحت تأثیر توانایی وی قرار دارد و خودش می‌تواند برروی روابط فرد با دیگران اثر بگذارد؛ پس روابط اجتماعی شخص، بستگی به اعتقاد وی دربارة توانایی‌اش دارد.
در این مقاله، تعامل خانواده و تیزهوش مورد بررسی قرار می‌گیرد. تصور خانواده از تیزهوش، اساس این تعامل را تشکیل می‌دهد.
